Αναγέννηση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας-Η πρόταση των ”ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ” για αμυντική & οικονομική αυτάρκεια

Η χώρα για να ανακάμψει χρειάζεται ισχυρή οικονομία. Πρέπει να ενισχυθεί τόσο η αγροτική παραγωγή, όσο και η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, η οποία έχει εγκαταληφθεί από το ελλαδικό κράτος! 

 

Πρέπει να εφαρμοστεί μια εθνική στρατηγική όποου ελληνικές εταιρίες αμυντικού υλικού μπορούν να είναι κερδοφόρες και να ενισχύσουν την ελληνική οικονομία, καθώς παρά την οικονομική κρίση και την γενικότερη οικονομική κατάσταση, οι περισσότερες παραμένουν αρκετά δραστήριες και εξαγωγικές. 

 

Ταυτόχρονα θα πρέπει να ενισχυθεί και η δημόσια αμυντική βιομηχανία, όπου σε συνεργασία με ιδιώτες, θα ενισχύσουν την οικονομία και την αμυντική ασφάλεια της χώρας μας. 

 

Όσον αφορά τη συμμετοχή των εγχωρίων αμυντικών βιομηχανιών σε προγράμματα εκσυγχρονισμού υφισταμένων συστημάτων του οπλοστασίου των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, αυτή μπορεί να είναι πολύπλευρη και ουσιαστική.  Οι εγχώριες δυνατότητες είναι ευρείς και υψηλού επιπέδου και εκτείνονται σε τομείς όπως η αεροδιαστημική, τα συστήματα αυτοπροστασίας, οι διόπτρες ημέρας και νύχτας, τα συστήματα θερμικής απεικόνισης, οι σύγχρονες επικοινωνίες, κλπ.  

 

Η αμυντική βιομηχανία στηρίζεται σε πολύ προχωρημένες τεχνολογικές εξελίξεις. Στόχος πρέπει να είναι η ανάπτυξη εγχώριας καινοτομίας σε συνεργασία και με ελληνικά πανεπιστήμια, ώστε  να απομακρυνθούμε από τη λογική του παθητικού καταναλωτή τεχνολογίας που αγοράζει όλα τα συστήματα, υλικό και λογισμικό, από το εξωτερικό. 

 

Δυστυχώς, η υποβάθμιση επί δεκαετίες της ελληνικής αμυντικής και ναυπηγικής βιομηχανίας, λόγω κομματικοποίησης και συνδικαλισμού, οδήγησε σε πτώχευση δημόσιες αμυντικές βιομηχανίες και ναυπηγεία. Έτσι, σήμερα, σε περίοδο αναταράξεων στην Ανατολική Μεσόγειο, η χώρα στερείται ισχυρής αμυντικής και ναυπηγικής βιομηχανίας. 

 

Για να γίνει κατανοητός ο ρόλος της αμυντικής βιομηχανίας στη βιομηχανική ανάπτυξη μιας μικρής χώρας μπορούν να μελετηθεί η εμπειρία του Ισραήλ, της Τουρκίας, της Σερβίας αλλά και της Σουηδίας. 

 

Είναι ενδιαφέρον να δει κανείς πως η ανεπτυγμένη στρατιωτική τεχνολογία και η κυβερνητική υποστήριξη μετέτρεψαν το Ισραήλ σε περιοχή ακμάζουσας βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας και σημαντικό εξαγωγέα τεχνολογίας. 

 

Το παράδειγμα της Σερβίας 

 

Σήμερα, η Yugoimport αποτελεί το αντίστοιχο της Rosoboronexport σε παρόμοια πλατφόρμα, ήτοι αντιπροσωπευτικός και εξαγωγικός φορέας των αμυντικών βιομηχανιών της χώρας (με πιο σημαντικές τις ZASTAVA, UTVA, MILEDRAGIC, MTI κ.α). Το αποτέλεσμα είναι η ανάπτυξη εγχωρίων οπλικών συστημάτων προσαρμοσμένα στις απαιτήσεις των Σερβικών ΕΔ, την δημιουργία θέσεων εργασίας, την αμυντική αυτάρκεια της χώρας, κάτι το σημαντικό στον ‘’ασταθή γεωπολιτικά’’ χώρο των Βαλκανίων! 

 

Η Τουρκία 

 

Η ανάπτυξη της τουρκικής πολεμικής τεχνολογίας και βιομηχανίας πήρε χρόνο, περίπου 20 χρόνια, αλλά τελικά φαίνεται ότι έχει αποδώσει καρπούς. Μπορεί βέβαια να μην ανταποκρίνεται στην εντυπωσιακή εικόνα που παρουσιάζει η Άγκυρα, αλλά είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο, ώστε να ενδυναμώνει την ισχύ των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεών της. Παράλληλα, όμως, προκαλεί και πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα στην οικονομία. 

 

Μια από τις έμπρακτες προτεραιότητες προς υλοποίηση της επιδιωκόμενης πολιτικής και οικονομικής αυτονομίας και της απεξάρτησης από δυτικά (ιδιαίτερα αμερικανικά) οπλικά συστήματα είναι η ανάπτυξη της τουρκικής βιομηχανίας όπλων. Η βιομηχανία όπλων της Τουρκίας είναι μεγαλύτερη και πιο αυτάρκης από ποτέ. Ο κύκλος εργασιών αυξήθηκε από 1 δισ. δολάρια το 2002 σε 11 δισ. δολάρια το 2020. 

 

Αναμφίβολα, λοιπόν, το ελληνικό πανεπιστήμιο θα πρέπει να αποκτήσει ισχυρό αποτύπωμα στις ΕΔ και να ενισχυθεί η συνεργασία του με τις ελληνικές επιχειρήσεις (δημόσιες ή ιδιωτικές), καθώς και με το ελληνικό δημόσιο, για την παραγωγή καινοτομίας, δηλαδή νέων ή βελτιωμένων προϊόντων και υπηρεσιών στην αμυντική βιομηχανία