Ο Θεόδωρος Ηλιάδης γεννήθηκε στην Αμαλιάδα  του νομού Ηλείας το 1947 και όπως όλα τα παιδιά της εποχής εκείνης δούλευε στις αγροτικές καλλιέργειες της  οικογένειάς του αλλά  και των συγχωριανών  του.

Αργότερα, μαθητής  γυμνασίου πιά ασχολήθηκε επ΄ αμοιβή  με  μεταφράσεις της γαλλικής γλώσσας για τους εμπόρους της Αμαλιάδας, οι οποίοι είχαν συνεργασία με γαλλόφωνες χώρες και την Γαλλία.

Ως φοιτητής της Νομικής Αθηνών διετέλεσε γραμματέας του Γεωργίου Λεβέντη, ο οποίος ήταν Πρόεδρος της «Ενώσεως  Συνταξιούχων  Εργατικών Στελεχών Ελλάδος». Παράλληλα διετέλεσε και δημοσιογράφος   της  εργατικής εφημερίδας «Συνδικαλιστική Δράση»  και  συνεργάστηκε με «εργατοπατέρες» αλλά και με απλούς εργάτες  εργοστασίων.  Τους εργάτες με τα  τιμημένα χέρια, την λεβεντιά και την υπερηφάνεια και διαπίστωσε πως οι εργάτες ήταν πιο περήφανοι από τους επιστήμονες.

Άσκησε το λειτούργημα του δικηγόρου, αρχικά  στην πόλη του την Αμαλιάδα και στην συνέχεια στην Αθήνα, αλλά δεν ασχολήθηκε ποτέ με ποινικά. Δεν υπήρξε ποινικολόγος.

Έχει συγγράψει δεκαπέντε  βιβλία και έχει διατελέσει τρείς  φορές μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της «Ενώσεως Λογοτεχνών» του αρχαιότερου λογοτεχνικού σωματείου της  χώρας στο οποίο διετέλεσε και Γενικός Γραμματέας.

Είναι πολυγραφότατος, από τα δεκαέξι χρόνια του μέχρι σήμερα, έχει γράψει πάνω από 5000 άρθρα σε διάφορες εφημερίδες Αθηνών και Ηλείας .