Το σύνδρομο Down αποτελεί αντικείμενο μεγάλου επιστημονικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος για σειρά πολλών ετών.
Τελευταία χρησιμοποιείται ο όρος “άτομα με ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες και ικανότητες”. Κάθε σύγχρονη κοινωνία οφείλει να ανοίξει την αγκαλιά της σε αυτούς τους ανθρώπους, που έχει να πάρει αλλά και να δώσει πολλά σε μια αμφίδρομη σχέση. Για να γίνει αυτό πράξη, ευτυχώς τα τελευταία χρόνια τα παιδιά αυτά εντάσσονται στην γενική εκπαίδευση, πρέπει λοιπόν οι δάσκαλοι τους να είναι άρτια ενημερωμένοι και εκπαιδευμένοι, ώστε να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα δηλαδή πλήρης ένταξη τους στην κοινωνία!! Επειδή λοιπόν μέχρι σήμερα δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπεία και πέρα από τις παρεμβάσεις ειδικής αγωγής που θα ακολουθούν στη ζωή τους, η κατανόηση των προβλημάτων και των αναγκών τους από όλους εμάς, είναι καθοριστικής σημασίας για να είναι αυτά τα παιδιά ευτυχισμένα. Δυστυχώς στη Ελλάδα υπάρχει ένα πενιχρό επίδομα αναπηρίας και τίποτα άλλο για αυτά τα παιδιά. Πράγμα που σίγουρα πρέπει να αλλάξει.
Ας σκεφτούμε λοιπόν κοιτώντας βαθιά μέσα στα μάτια αυτά τα παιδιά, πόσο ανεκτίμητο δώρο είναι η ζωή!!
Αικατερίνη Τσιαμπούλα
Υπευθ. Τομέα Κοινωνικής Πολιτικής και Οικογένειας